به گزارش نکات پرس به نقل از عیارآنلاین،
افزایش شدید میزان مصرف بنزین در کشور در نیمه دوم دهه ۷۰ و نیمه اول دهه
۸۰ و عدم برنامه‌ریزی برای بهره‌برداری از پالایشگاه جدید برای افزایش
تولید این فرآورده موجب شده بود که میزان تولید بنزین در کشور جوابگوی مصرف
داخلی نبوده و میزان واردات بنزین در این سال‌ها به طرز نگران کننده‌ای
افزایش یافته باشد.
وابستگی شدید اقتصادی کشور به واردات بنزین به گونه‌ای
بود که هم بخش قابل توجه‌ای از درآمدهای ارزی حاصله از صادرات نفت برای
واردات این فرآورده نفتی استفاده می‌شد (حدود ۶ میلیارد دلار در سال ۱۳۸۵)
و هم دشمنان نظام و انقلاب نسبت به استفاده از این نقطه ضعف برای اخلال در
زندگی مردم و ضربه زدن به نظام؛ طمع پیدا کرده بودند و زمزمه‌های تحریم
فروش بنزین از سوی غرب (آمریکا) شنیده می‌شد.
با توجه به همین موضوع، اجرای
طرح سهمیه‌بندی بنزین در دستور کار وزارت نفت قرار گرفت و مقدمات اجرای آن
از سال ۱۳۸۲ به مرور فراهم گردید و نهایتا با تلاش زیاد دولت نهم و حمایت
مناسب مجلس هفتم، این طرح از تیر ۱۳۸۶ اجرایی شد. یکی از عوامل مهم اجرای
موفق طرح سهمیه‌بندی بنزین و تحقق هدف اصلی آن (کاهش و کنترل میزان مصرف
بنزین در کشور)، توسعه مناسب صنعت CNG همزمان با اجرای این طرح بود. توسعه
قابل توجه استفاده از CNG به عنوان سوخت جایگزین موجب شد هم نیاز مردم به
سوخت برای خودروها تامین گردد و هم محدودیت‌های ناشی از سهمیه‌بندی بنزین
تا حدود زیادی توسط مردم احساس نشود.
مرکز بررسی امنیت جهانی آمریکا (Institute for the Analysis
of Global Security) در دسامبر ۲۰۰۶ (دی ماه ۱۳۸۵) گزارشی را درباره
طرح‌های ایران برای شکست تحریم‌های احتمالی غرب در زمینه بنزین با عنوان «انقلاب گاز (بنزین) احمدی نژاد- طرحی برای شکست تحریم‌های اقتصادی»
منتشر کرد و به بررسی ابعاد مختلف طرح‌های ایران برای کاهش واردات بنزین و
تاثیرات آن در شکست تحریم های اقتصادی امریکا علیه ایران پرداخت. هرچند
تاکید اصلی این گزارش بر جنبه‌های مختلف برنامه‌های کشورمان برای استفاده
از سوخت جایگزین (CNG) بوده است و از همین جهت هم تیتر «انقلاب گازی» برای
آن انتخاب شده است ولی بازخوانی بخش‌های مقدماتی و نتیجه‌گیری آن که به
بررسی کلی جذابیت موضوع تحریم بنزین ایران توسط غرب پرداخته و بر اهمیت
حرکت آمریکا به سمت امنیت انرژی (مانند ایران) می‌پردازد، مفید و قابل تامل
است.
