حجتالاسلام علی جعفری
"حزب اللهی" در کاربرد اجتماعیش یک استعاره پسا انقلابی است. این استعاره دیرپا و پربسامد به دال مرکزی یکی از قدرتمندترین گفتمانهای اجتماعی ایران معاصر تبدیل شده است.انقلاب اسلامی در روند شکلگیری خود بستر بروز و ظهور جریانی منحصر به فرد از اسلام گرایی شد که "بچه حزب اللهی‌ها" بدنه اصلی آن را تشکیل داده اند. "بچه حزب اللهی‌ها" اولین و اصیل‌ترین ما به ازاء اجتماعی انقلاب اسلامی ایران هستند که از روز اول پیروزی تا کنون همنشین آن بوده اند. روند تطورات فرهنگی و سیاسی این شبکه اجتماعی عظیم آیینه ای از روند تطورات انقلاب اسلامی و شاخصی برای ارزیابی دمای انقلاب در ایران است.
"حزب الله"؛ علی رغم حضور معنی‌دارش در عرصه اجتماعی ایران اما همواره در تبدیل کردن این معنای اجتماعی به نشانه های سیاسی قدرتمند و اصیل دچار ضعف و تنازل بوده است. به عبارتی "بچه حزب اللهی‌ها" تا سالهای سال برای به نمایش گذاشتن حضور و نفوذ سیاسی خود در میدان سیاست ایران مجبور به ورود در آیینهایی از کنش سیاسی و همکاری با جماعتهایی از اهل سیاست بودند که لاجرم به تنازل فاحش از معیارهای آرمانی و گفتمانی و بعضا هویتی حزب الله دامن می زد. بدین ترتیب فصل طولانی و تاثر برانگیزی از ازدواجهای شیرین و طلاقهای سیاسی تلخ حزب اللهی‌ها با انواعی از عناصر و جریانات ریز و درشت فعال در عرصه قدرت و سیاست جمهوری اسلامی ثبت شد.
