برگ برنده ی ما،شهید زنده ی ما...

دکتر سعید جلیلی را حقیقتاً می توان شهید زنده خواند

کسی که تمام ویژگی های شهدا را دارد اما هنوز وقت شهادتش نشده زیرا که جهان اسلام به او نیاز دارد.

پیشانی آقای جلیلی را که نگاه می کنی جای تیر را به وضوح روی پیشانی نورانی اش می بینی(جای تیر اصطلاحی در جبهه به معنای اثر عبادت ونماز،جای مهر)

شاید اگر او را نمیشناختم و کسی عکسش را به من نشان می داد می گفتم شهیدی است عزیز وگرامی.

دکتر جلیلی موهایش را سپید کرده اما نه در آسیاب...

او آنقدر ها هم پیر نیست،متولد44 است وجوانترین نامزد انتخابات ریاست جمهوری است

تلاشش برای نظام واسلام وخیلی وقت ها خون دل خوردن هایش او را سپید مو کرده.

همیشه صحبت هایش را گره می زند به نهج البلاغه وقرآن،درست مثل شهدا.
و درست مثل شهدا کم حرف است و سخنرانی اش هم زیاد خوب نیست چون اهل وراجی نیست.
از ریا متنفر است به خاطر همین تا حالا سعی نکرده مانند بعضی ها مستقیم و غیرمستقیم اشاره کند به پای بریده اش و دلاوری هایش در جبهه.
مثل دیگران از فتوحات دیروز وامروزش نمی گوید و وعده هم نمی دهد
نه نان افتخاراتش را می خورد نه نان عملکرد درخشانش را
راه که می رود یکی از نشانه های شهیدزنده بودنش را میبینی
پایی که پیش دوستان شهیدش جا گذاشته و حالا جای آن پای آسمانی تکه ای پلاستیک است.
مرکبش هم پراید است آن هم پرایدی که در زمان ارزانی این ماشین خریده بود اما اگر لازم باشد برای سفرهای دیپلماتیک سوار بنز هم می شود،مومن در هیچ چارچوبی نمی گنجد.
خوش رو و خوش اخلاق است اما در مواقع لازم جدی میشود واز حق مردمش مثل مرد دفاع می کند به قول خدا:اشداء علی الکفار ورحماء بینهم است.
کامش تلخ است از جام زهری که عده ای به امام دادند(همان ها که اکنون ادعای یاور رهبر بودن را دارند) اما به روی خوش نمی آورد،درست مثل شهدا...
درست مثل شهدا او هم شهید است اما زنده و پایدار
دیده بان دیروز،دیپلمات انقلابی امروز و انشاء الله(با عنایت حضرت زهرا)رئیس جمهور آینده...
به خاطر این است که ما میگوییم:
برگ برنده ی ما
شهید زنده ی ما