درباره ی یک مخمل/خیال باف..

محسن مخملباف که با فیلم جدیدش با نام «باغبان» در جشنواره اسرائیلی اورشلیم حاضر شده است، گفت: من پیروان بهائیت را در فیلم خود انتخاب کرده‌ام زیرا آنان رویکردی دارند که می‌تواند برای پیروان دیگر ادیان نمونه باشد. وی که در فیلم جدیدش به بهانه صلح و دوستی به مدح مذهب ضاله بهاییت پرداخته است، خطاب به ساکنان اشغالگر رژیم صهیونیستی گفت: شما را دوست دارم اما خواهش می‌کنم به ایران حمله نکنید چرا که حمله راه حل نیست بلکه وضع را بدتر می‌کند. ( خوب شد مخمل گفت وگرنه معلوم نبود چه بلایی سر ما می آمد، واقعا خیلی مردی که به خاطر ما با اسرائیل دوست شدی، دستت درد نکنه مخمل جون )

می دانم اصلا ارزش بحث را ندارد ولی چه کنم زبانم قلمم را مجبور می کند به نوشتن حتی برای بوق هایی چون مخمل باف، از 2 زاویه می توان به این صحبت ها توجه کرد، یکی اینکه چه کسی این خزعبلات را گفته؟ و دیگری اینکه چه خزعبلاتی گفته؟ اول می رویم سر سوال دوم، مخمل باف گفته بهاییت برای سایر ادیان می تواند نمونه باشد، واقعا چرا؟ چرا کسی که اینقدر ادعا دارد که می فهمد بین ادیان بهاییت را نمونه پنداشته، یعنی جناب مخمل باف از آداب این مثلا دین و در واقع فرقه بی اطلاع است؟ آدابی همچون تجویز زنای محصنه و سپردن ناموس به دیگری جهت باردار شدن (در صورتی که خود چنین استعدادی نداشته باشد)، ازدواج با محارم، جهت اطلاع نیز عرض نمایم در آیین بهائیت فقط ازدواج با زنان پدر حرام است، بهاء می گوید : «من همسران پدرانتان را بر شما حرام نمودم.» و غیر این موارد مانند ازدواج با خواهر، عمه، خاله، برادرزاده، دختر خواهر، مادران رضاعی و خواهران رضاعی همگی حلال است.» نمیدانم شاید برای امثال مخمل باف چنین آداب کثیفی عین همان دموکراسی ای است که اینقدر جوشش را میزنند خانوادگی، جالب اینجاست که این فرقه هرگونه ارتباط و اختلاط و ازدواج با غیر بهایی ها را حرام دانسته و اینطور کمی بر وجهه دموکرات خود آسیب وارد نموده، هر چند طرفداران و حامیان پر و پا قرص این فرقه به این آداب کاری ندارند و عین کوه پشت این فرقه هستند، گور بابای دموکراسی. یکی از نو آوری های بسیار جالب این فرقه در امر زنای محصنه می باشد، زنای محصنه که در آیین اسلام حرام و حکم رجم دارد و در ادیان یهودیت و مسیحیت هم چنین چیزی جایز نمی باشد. ولی از آنجایی که در مکتب بهائیت تأکید بر تکثیر نسل است، زنا را جایز می داند. آنان در صورتی که کسی بچه دار نشود، و مشکل از ناحیه مرد باشد، می تواند از برادر بهائی خویش در این امر کمک گرفته، و ناموس خویش را در اختیار او قرار دهد، بنابراین غیرت و ناموس برای آنان اهمیتی نداشته، و این مسأله زنا محسوب نمی شود و حتی تصریح دارند که اگر یکی از زوجین مانع از ظهور نسل گردد، طرف مقابل او از هر راهی می تواند صاحب نسل گردد. یعنی در واقع دارند ارکان یکتاپرستی را با تیشه می زنند ولی ادعای موحد بودن دارند و همین ادعاها امثال مخمل باف را که آمادگی انحرافشان مسبوق به سابقه هست را در باتلاق خود فرو می برند.

و اما برسیم به خود آقای محسن مخمل باف که نان را به نرخ روز می خورد، از همان کودکی که فقر و بدبختی بر خانواده ی ایشان چیره گشته بود ظاهرا عقده های روانی، اجتماعی، اقتصادی و غیره نیز بر نهاد محسن کوچولو نقش می بندد و از همان ابتدا مسیرش به سمت انحطاط کج می شود..، هر چند در زندان های قبل انقلاب بر اثر شکنجه پاهایش آسیب جدی می بیند اما ذهنش در زندان های هوا و هوس و.. همچنان سرگرم طرح سوالات فلسفی یک لا قبا است و بی جوابی شکنجه ی هر روزش می باشد، نگاهی به کارنامه هنری و اجتماعی و سیاسی اش نشان می دهد که همچین جای تعجب هم نیست که این آدم چندین سال بعد در خاک اسرائیل بر طبل بهاییت بکوبد و خزعبل ببافد. مخمل باف که فیلم هایش را حتی اصلاح طلبان هم بر نمی تابیدند اکنون با همسر دومش مرضیه مشکینی که خواهر همسر اولش فاطمه مشکینی (در آتش سوزی فوت نمود) می باشد در فرانسه زندگی می کنند و به همراه سه فرزند خود در پی واکاوی فلسفی جهان هستی است و برای کوچه های بن بست تفکراتش فیلم می سازد که شاید مرهمی باشد بر زخم های ایدئولوژیکش..۰

• سیدامیر ولایی

bezangah.blog.ir